Ήταν ο τρόπος, που σκέφτηκα, για να βοηθήσω τα παιδιά να καταλάβουν τη χρονική ακολουθία των γεγονότων, ενός μεγάλου κεφαλαίου της ιστορίας της Ελλάδας, που ξεκίνησε την αυγή της 28ης Οκτωβρίου 1940.
Με τις ξυλομπογιές των παιδιών λοιπόν, ως άλλες κούκλες κουκλοθεάτρου, είπα με λίγα λόγια την ιστορία αυτή και ομολογώ πως η αντίδραση τους ήταν εντυπωσιακή! Μου θύμισαν για άλλη μια φορά πόσο τυχεροί είμαστε όλοι όσοι βρισκόμαστε καθημερινά κοντά τους και “μπαίνουμε” στον μοναδικό, φανταστικό τους κόσμο! Εκεί που οι ταπεινές ξυλομπογιές γίνονται Έλληνες φαντάροι και φωνάζουν “ΑΕΡΑ!!” και προκαλούν συναισθήματα έκπληξης, φόβου, χαράς, υπερηφάνειας.
Αλλά και το γεγονός, ότι στην εκπαιδευτική διαδικασία, δεν πρέπει να ξεχνάμε και …το “απλό”. Τον απλό τρόπο, τα απλά εργαλεία, τα απλά υλικά. Στον αγώνα για να βρούμε το “διαφορετικό” βρισκόμαστε συνεχώς πια μπροστά στο “σύνθετο”, τόσο που ξεχάσαμε την ανεκτίμητη αξία του “απλού”. Κάτι τέτοιες στιγμές όμως, όπως αυτή που ακολουθεί, μας θυμίζουν ότι όλη η μαγεία στην καρδιά του “απλού” βρίσκεται…
Κάπως έτσι λοιπόν στήθηκαν οι σκηνές:
Σκηνή 1η
Σκηνή 2η
Σκηνή 3η
Σκηνή 4η
Σκηνή 5η
Σκηνή 6η
Τα παιδιά μετά από αυτό δεν σταμάτησαν να παίζουν με τις ξυλομπογιές και να αφηγούνται την ιστορία ξανά και ξανά. Εξαιτίας αυτού του μεγάλου ενδιαφέροντος έφτιαξα και τις αντίστοιχες κάρτες ώστε να μπορούν να τις βάζουν στη σειρά, δημιουργώντας τη χρονική ακολουθία, αλλά και να τις χρησιμοποιούν μεμονωμένα όπως το επιθυμούν.
Κάποια στιγμή έκαναν και μια καταγραφή της χρονικής αυτής ακολουθίας όπως μπορούσαν.
Σίγουρα πάντως τα παιδιά απόλαυσαν τη διαδικασία,κι εγώ μαζί τους!