Να’μαι λοιπόν μπροστά στον καθρέφτη
-ας φτιάξω λίγο κι αυτή τη φράντζα που πέφτει!-
οι μεγάλοι λένε πως είμαι μοναδικός,
αν κι εγώ δεν το πιστεύω…γενικώς…
(Ηρώ Παπαδοπούλου “Είμαι μοναδικός!”)
Με στόχο να βοηθήσω τα παιδιά να γνωρίσουν καλύτερα τον εαυτό τους και να καταλάβουν τη σημασία της μοναδικότητας τους, ξεκίνησε μια σειρά δραστηριοτήτων στην τάξη με τον καθρέφτη ως αφορμή ή κίνητρο ή απλά …εργαλείο! Ο καθρέφτης πήγαινε από χέρι σε χέρι ή περίμενε στη γωνιά του για να τον πάρουν τα παιδιά στα χέρια τους και να παρατηρήσουν καλά καλά αρχικά το πρόσωπό τους, σε καθέ του λεπτομέρεια, και να διαπιστώσουν πως όλοι είμαστε και …ίδιοι και διαφορετικοί, κι αυτό τελικά είναι ωραίο. Να συνειδητοποιήσουν ότι το ανθρώπινο πρόσωπο αλλάζει ανάλογα με την ηλικία, το φύλλο ή το συναίσθημα. Ότι πολλές φορές δεν χρειάζεται κάποιος να μας πει πως νιώθει αλλά αρκεί να κοιτάξουμε το πρόσωπό του και θα καταλάβουμε. Ότι δεν πρέπει να κρίνουμε έναν άνθρωπο μόνο από το αν μας αρέσει ή όχι το πρόσωπό του, αλλά να επιδιώκουμε να ακούσουμε τις σκέψεις του και να κατανοήσουμε τα συναισθήματά του,προκειμένου να αποφασίσουμε αν αξίζει να βρίσκεται κοντά μας ή όχι (εδώ βέβαια έγινε μόνο η αρχή προς τον δρόμο της κατάκτησης της αξίας της ανεκτικότητας!)
Ώσπου σιγά σιγά εκτός από το πρόσωπο του καθενός, ασχοληθήκαμε και με τα σημαντικά πρόσωπα στη ζωή μας, γεγονός που μας βοήθησε να γνωριστούμε καλύτερα, στο ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς. Στη συνέχεια ακολουθούν μερικά από τα πιο ενδεικτικά αποτελέσματα των δραστηριοτήτων αυτών.
ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ
Πρώτα εστιάσαμε στα χαρακτηριστικά του προσώπου…
Φτιάξαμε και τον αντίστοιχο πίνακα αναφοράς.
Σε ένα κουτάκι βάλαμε ξυλάκια, καπάκια και μέρη του προσώπου για πολλά και αστεία πρόσωπα.
Με τη βοήθεια των πινάκων μεγάλων ζωγράφων είδαμε πολλές προσωπογραφίες και αυτοπροσωπογραφίες, κι έτσι κοιτώντας διάφορα πρόσωπα “διαβάσαμε” τις σκέψεις τους.
Και φυσικά σε αυτό το σημείο ταίριαξε η μοναδική Ήσυχη Μόνα Λίζα (ιδέα του μοναδικού Πυθαγόρειου Νηπιαγωγείου)
που μας έδωσε την ευκαιρία πολύ εύκολα να θέσουμε και τους βασικούς κανόνες ορθής συμπεριφοράς στην παρεούλα.
Όμως αυτά τα πρόσωπα ποια είναι και που βρίσκονται άραγε; Ευκαιρία για τα πρώτα Σχέδια με φαντασία της χρονιάς.
Και φυσικά η πρώτη απόπειρα για μια αυτοπροσωπογραφία.
Έτοιμη και η γωνιά που ο καθένας μπορεί να παρατηρεί και να ζωγραφίζει το πρόσωπό του.
Ένα μάθημα σχεδίου βέβαια είναι πάντα πολύ χρήσιμο!
…και το αποτέλεσμα!
Οπότε πια ήμαστε έτοιμοι για τον πρώτο πίνακα ζωγραφικής με την αυτοπροσωπογραφία μας (μολύβι, νερομπογιές, ξυλομπογιές)
Η εξαιρετική συνάδερφος Ελένη Γουναροπούλου έδωσε την ιδέα και για ένα αστείο παιχνίδι σχεδιού. “Ένα πρόσωπο από όλους”: Ένα φύλλο χαρτί πηγαίνει από χέρι σε χέρι και στο στοπ όποιος το έχει φτιάχνει ένα πρόσωπο. Στη συνέχεια οι επόμενοι από ένα χαρακτηριστικό του προσώπου κάθε φορά, ανάλογα με το τί κρίνουν ότι λείπει. Στο τέλος προσθέτουν με χρώμα και.. αξεσούαρ! Ιδού το αποτέλεσμα!
(νομίζω πως η φαντασία των παιδιών δημιούργησε τη Frida Kahlo!!)
Όμως για να δούμε και μερικά πρόσωπα με πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά στο πρόσωπο, αφού είπαμε ότι στην ουσία κανένας δεν είναι απόλυτα ίδιος με τον άλλον. Πέρα από τις εικόνες στο διαδίκτυο, το βιβλίο “Είσαι ένα θαύμα”, PALACIO R.J. εκδ.Παπαδόπουλος. ήταν καθοριστικό, για να τοποθετήσει τον σπόρο της καλλιέργειας της ανεκτικότητας. Ζωγράφισε λοιπόν ο καθένας και ένα πρόσωπο τελείως διαφορετκό από το δικό του.
Για να δούμε όμως πως αλλάζει το πρόσωπο των ανθρώπων με το πέρασμα των χρόνων;Ποια πρόσωπα γνωρίζει ο καθένας από την κάθε ηλικιακή ομάδα; Παρουσίαση λοιπόν από τα παιδιά των προσώπων της ζωής τους.
Και φυσικά της οικογένειας τους.
Και η υποενότητα έκλεισε με τα συναισθήματα και πως αυτά αποτυπώνονται στο πρόσωπό μας. Δραστηριότητα που μας οδήγησε να δώσουμε και φέτος την Υπόσχεση της τάξης μας
ορίζοντας τα πλαίσια της ορθής συμπεριφοράς έτσι που όλοι να νιώθουμε άνετα στο σχολείο και να απολαμβάνουμε τις μέρες μας,
και οι αντανακλάσεις στον καθρέφτη συνεχίζονται…
Pingback: «Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου» – Εγώ! (μάτια /μαλλιά) – meleniro
Pingback: «Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου!»-Εγώ! (στόμα) – meleniro