Το τελευταίο παραμύθι του Χειμώνα

snow

Έφτασε η στιγμή να ξεπροβοδίσουμε έναν ακόμη Χειμώνα! Ελάτε να το κάνουμε με τον τρόπο που γνωρίζουμε καλύτερα, μ’ ένα τρυφερό παραμύθι. Ένα παραμύθι γεμάτο αγάπη, ελπίδα, προσμόνη. Εκεί που το όνειρο όσο μεγάλο κι άπιαστο κι αν φαίνεται, μπορεί να γίνει πραγματικότητα.

Το παραμύθι αυτό είναι ένα ρώσικο λαϊκό παραμύθι, που το ανακαλύψαμε τυχαία στο διαδίκτυο στην αγγλική γλώσσα. Το αποδώσαμε ελεύθερα στην ελληνική γλώσσα, και τα παιδιά της τάξης μας δημιούργησαν την υπέροχη εικονογράφησή του. Με το λογισμικό παρουσιάσεων φτιάξαμε δυο απλές παρουσιάσεις, τη μια με μουσική υπόκρουση, και τη δεύτερη με αφήγηση.

(Παρά την αναζήτηση μας δεν βρήκαμε το παραμύθι αυτό σε κάποια ελληνική έκδοση , γι’αυτό και πήραμε την πρωτοβουλία να το μεταφράσουμε και να το παρουσιάσουμε. Παρακαλούμε, ωστόσο, εάν κάποιος γνωρίζει την ύπαρξη κάποιας ελληνικής έκδοσης του παραμυθιού να μας το γνωστοποιήσει).

Το χιονόπαιδο

Μια φορά κι έναν καιρό, σ’ ένα μακρινό χωριό ζούσε ένας γέροντας με τη γυναίκα του. Ζούσαν γεμάτοι αγάπη ο ένας για τον άλλον, όμως δεν ήταν χαρούμενοι, γιατί δεν είχαν παιδιά.
Ένα χειμωνιάτικο πρωινό, όταν το πρώτο χιόνι απλώθηκε στη γη, το ηλικιωμένο ζευγάρι στάθηκε μπροστά στο παράθυρό του κι έβλεπε τα παιδιά που έπαιζαν στη γειτονιά.
Έφτιαχναν έναν χιονάνθρωπο, μεγάλο σαν γίγαντα. Αφού έφτιαξαν τον χιονάνθρωπο, τα παιδιά έφυγαν, και ο γέροντας είπε στη γυναίκα του:
-«Γιατί δεν πάμε έξω να φτιάξουμε ένα χιονόπαιδο;»
-«Γιατί όχι!», απάντησε εκείνη. «Μπορούμε να φτιάξουμε ένα μικρό κοριτσάκι!»
Κι έτσι βγήκαν στην αυλή και άρχισαν δουλειά!
Αργά και προσεκτικά έδωσαν σχήμα στο χιόνι. Έφτιαξαν ένα μικρό σώμα, με λεπτοκαμωμένα χέρια και πόδια. Έφτιαξαν μια μικρή μπάλα από χιόνι και σχημάτισαν το κεφάλι. Μετά μ’ένα μικρό κλαρί χάραξαν το στόμα και τα μάτια.
Το χιονόπαιδο ήταν τόσο τέλειο, όσο μπορούσε να γίνει. Το φόρεμά της ήταν φτιαγμένο από παγοκρυστάλλους και τα μαλλιά της από κλαδιά ιτιάς καλυμμένα με πάγο.
-«Το χιονόπαιδο είναι τόσο όμορφο!» είπε ο γέροντας.
-«Πόσο θα ήθελα να είναι αληθινή!», ευχήθηκε η γυναίκα του και γονάτισε και φίλησε το παιδί στα χείλη. Και μόλις το έκανε αυτό, το παιδί ζωντάνεψε!
Τα χείλη της έγιναν ροζ και μια ζεστή ανάσα βγήκε από το στόμα της. Και κοίταξε το ηλικιωμένο ζευγάρι με τα μάτια ενός αληθινού παιδιού.
Πρώτα κούνησε το κεφάλι της.
Μετά τα χέρια της…
και μετά τα πόδια της…
-«Κοίτα!» φώναξε ο γέροντας, «είναι ζωντανή!»
Το χιονόπαιδο χαμογέλασε και μετά μίλησε και είπε: «Από χιόνι είμαι φτιαγμένο, κι απ’τον άνεμο φερμένο!»
-«Η ευχή μας πραγματοποιήθηκε!» είπε η γυναίκα.
-«Ναι!» είπε ο άντρας της, «επιτέλους έχουμε κι εμείς ένα κοριτσάκι δικό μας!». Και πήρε το χιονόπαιδο στην αγκαλιά του και το έβαλε μέσα στο σπίτι.
Το ηλικιωμένο ζευγάρι ποτέ δεν υπήρξε πιο ευτυχισμένο. Ο γέροντας έλεγε ιστορίες. Η γυναίκα του έλεγε τραγούδια και το χιονόπαιδο χόρευε τριγύρω στο δωμάτιο.
Το βράδυ η γριά γυναίκα έτρωσε ένα μικρό κρεβάτι με μια ζεστή μάλλινη κουβέρτα.
-«Έλα!» είπε «Είναι ώρα για ύπνο».
Το χιονόπαιδο αρνήθηκε.
-«Δεν μπορώ να κοιμηθώ εδώ» είπε «πρέπει πάντα να κοιμάμαι έξω!»
-«Μα θα κρυώσεις!» είπε η γριά γυναίκα.
-«Ω! μα όχι!» είπε γελώντας το χιονόπαιδο «Εγώ ποτέ δεν κρυώνω!». Κι έτρεξε έξω στον κήπο.
Κάθε βράδυ κοιμόταν έξω, σ’ένα χιονένιο κρεβάτι. Και κάθε βράδυ ο γέροντας και η γυναίκα του, την κοιτούσαν από το παράθυρο για είναι σίγουροι ότι το κοριτσάκι δεν κινδυνεύει. Το φεγγάρι και τα αστέρια φώτιζαν το κοιμισμένο της χαμόγελο και όλα πήγαιναν μια χαρά.
Όλο το χειμώνα το χιονόπαιδο έπαιζε με τα παιδιά του χωριού στο χιόνι. Τους έμαθε να φτιάχνουν ένα σωρό χιονένια πράγματα: άλογα, μια άμαξα κι ένα όμορφο παλάτι.
Ώσπου ήρθε η άνοιξη κι ο ήλιος ζέστανε τη γη. Τα πουλιά επέστρεψαν από τα μακρινά μέρη και τα μπουμπούκια άνθισαν στους κήπους. Τα παιδιά του χωριού ήταν χαρούμενα. Χόρευαν και τραγουδούσαν κάτω από το φως του ήλιου. Κι έλεγαν στο χιονόπαιδο: «Έλα, έλα να παίξεις μαζί μας!»
Μα το χιονόπαιδο δεν πήγαινε. Κρυβόταν από τον ήλιο στις σκιές των δέντρων και στις σκοτεινές γωνιές του σπιτιού.
-«Μα τι συμβαίνει;» αναρωτιόταν η γριά γυναίκα.
-«Μήπως είσαι άρρωστη;» τη ρωτούσε ο γέροντας.
-«Τίποτα δεν συμβαίνει…» απαντούσε το κορίτσι «είμαι καλά…»
Κι όμως όσο ζέσταινε ο καιρός τόσο πιο θλιμμένο γινόταν το κορίτσι. Τα χείλη της έχασαν το χρώμα τους, κι έμοιαζε πιο λεπτή και αδύναμη.
Ύστερα, ένα πρωί, όταν έλιωσε και το τελευταίο χιόνι του χειμώνα, το κορίτσι πήγε στο ηλικιωμένο ζευγάρι, τους φίλησε και είπε:
-«Τώρα πρέπει να σας αφήσω…»
-«Μα γιατί;» τρόμαξαν εκείνοι.
-«Γιατί από χιόνι είμαι φτιαγμένο, κι όπου έχει κρύο μένω!» είπε το κορίτσι.
-«Όχι, όχι!» φώναξαν «Δεν μπορείς να φύγεις…»
Τότε την αγκάλιασαν σφιχτά και λίγες σταγόνες λιωμένου χιονιού έβρεξαν το πάτωμα. Γρήγορα το κοριτσάκι ξεγλίστρησε από τα χέρια τους κι έτρεξε στην πόρτα.
-«Έλα πίσω!» φώναξαν εκείνοι «γύρνα πίσω σ ‘ εμάς!»
Όμως το χιονόπαιδο είχε φύγει. Και το ηλικιωμένο ζευγάρι έκλαψε. Πίστεψαν ότι δεν θα την ξαναδούν ποτέ.
Όλο το καλοκαίρι τα παιδιά έπαιζαν, τα πουλιά τραγουδούσαν και τα λουλούδια άνθιζαν. Αλλά ο γέροντας και η γυναίκα του σκέφτονταν μόνο το χαμένο κοριτσάκι τους.
Ώσπου τον επόμενο χειμώνα, όταν έπεσε το πρώτο χιόνι και το ηλικιωμένο ζευγάρι κοίταξε έξω από το παράθυρο, είδαν το χιονόπαιδό τους να στέκεται στον κήπο! Έτρεξαν έξω και τη φίλησαν. Το χιονόπαιδο χαμογέλασε και είπε: «Από χιόνι είμαι φτιαγμένο, κι απ’τον άνεμο φερμένο!»
Το χιονόπαιδο έμεινε με τον γέροντα και τη γυναίκα του όλο το χειμώνα. Κι όταν ήρθε η άνοιξη, έφυγε ξανά. Όμως ο γέροντας και η γυναίκα του δεν ένιωθαν πια λύπη. Ήξεραν πως το χιονόπαιδό τους θα επέστρεφε κοντά τους κάθε χειμώνα, για μια ολόκληρη ζωή.

 

 

Ρώσικο λαϊκό παραμύθι, σε ελεύθερη απόδοση.

Το χιονόπαιδο – Βίντεο με αφήγηση

Το χιονόπαιδο – Παρουσίαση με μουσική υπόκρουση

Το χιονόπαιδο – Παρουσίαση με αφήγηση

Ευχαριστούμε για τη συνεργασία τη συνάδελφο Σπυριδούλα Βασιλάκη.

Πηγή

 

About Ηρώ Παπαδοπούλου

Αποφοίτησα από την Παιδαγωγική Σχολή (Τμήμα Νηπιαγωγών) του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 1996. Κατάγομαι από τα Ιωάννινα, όπου και εργάστηκα στην ιδιωτική εκπαίδευση από το 1996 έως το 2000. Έκτοτε ζω με την οικογένειά μου στην Κέρκυρα και εργάζομαι σε δημόσιο Νηπιαγωγείο. Μπορείτε να επικοινωνείτε μαζί μου στο: info@meleniro.gr
Bookmark the permalink.

2 Comments

  1. Πολυ όμορφο παραμύθι. Τις προάλλες βρήκα στο youtube ένα παιδικό με τίτλο Η χιονούλα και είναι ίδιο με αυτό.

    • Σας ευχαριστούμε πολύ για την ενημέρωση. Είναι πράγματι το ίδιο! Οπότε όποιος διαβάσει το άρθρο μας μπορεί να βρει την εκδοχή του παραμυθιού σε κινούμενα σχέδια. Ελπίζουμε να μην υπάρξει κάποιο πρόβλημα με την δική μας παρέμβαση.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.