Μια ανάσα πριν το ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς και όλοι οι εκπαιδευτικοί ετοιμάζονται να ασκήσουν το έργο τους, θέτοντας στόχους, συγκεντρώνοντας υλικό, καταγράφοντας νέα προγράμματα δραστηριοτήτων. Και η αλήθεια είναι ότι χρόνο με το χρόνο, αυτά τα προγράμματα δραστηριοτήτων γίνονται όλο και καλύτερα. Ευφάνταστα, δημιουργικά, πρωτότυπα, προοδευτικά, προγράμματα με προδιαγεγραμμένη (ως επί το πλείστον) επιτυχία!
Όμως αυτή τη χρονιά ξεκινώντας, λέμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Να κάνουμε ένα διάλειμμα από τις “πυρετώδεις” προετοιμασίες μας, να σταθούμε λίγο στην άκρη και να σκεφτούμε: – Ωραία όλα αυτά τα πρωτοπόρα προγράμματα, τα σχέδια εργασίας, τα σενάρια δραστηριοτήτων, οι δράσεις… οι μαθητές του νηπιαγωγείου όμως, όταν μεγαλώσουν, τί θα θυμούνται περισσότερο από τον καιρό που πέρασαν στην τάξη του νηπιαγωγείου; Όλα αυτά; Ή κάτι άλλο;
Στο σημείο αυτό ίσως μας βοηθήσει η ανάμνηση από τα δικά μας προσχολικά και πρωτοσχολικά χρόνια… και ναι! θεωρούμε πως όλοι, λίγο ή πολύ, καταλήγουμε στο ίδιο συμπέρασμα…
Καλές οι δημιουργικές δραστηριότητες και τα παιχνίδια αλλά αυτό που δεν θα ξεχάσουν ποτέ τα παιδιά είναι… ΕΜΑΣ!!
Εμείς οι ίδιοι είμαστε η ανάμνηση που δεν θα σβήσει ποτέ από τη μνήμη των μικρών μαθητών μας!
Η στάση μας, η φωνή μας, οι συνήθειες μας είναι αυτά που θα θυμούνται, όταν αναλογίζονται τα πρώτα χρόνια της σχολικής τους ζωής. Το πώς τα κάναμε να νιώσουν, το πόσο μεγάλο ήταν το ενδιαφέρον μας γι’ αυτά, το αν σταθήκαμε κοντά τους για να μας μιλήσουν, αν παίξαμε, αν γελάσαμε, αν φάγαμε, αν μοιραστήκαμε τις ιστορίες μας μαζί τους, αν δείξαμε κατανόηση, σεβασμό, υποστήριξη, συμπάθεια απέναντί τους.
Οπότε τη φετινή χρονιά (και γιατί όχι όλες τις επόμενες!) πρωταρχικός μας στόχος να είναι το ….ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΑΣ ΕΑΥΤΟ!
…και για όσους ξεχνούν εύκολα, μια λίστα “Να μην ξεχάσω…”
- Να βρίσκω το χρόνο να ακούω τα παιδιά με προσοχή.
- Να τα αγκαλιάζω πάντα όταν το χρειάζονται.
- Να μοιράζομαι μαζί τους ιστορίες από τη ζωή μου.
- Να ενδιαφέρομαι και να τα ρωτάω πώς νιώθουν.
- Να παίζω μαζί τους και στο ελεύθερο παιχνίδι.
- Να κάθομαι μαζί τους για φαγητό.
- Να λέμε αστεία και να γελάμε.
- Να είμαι πιο δεκτική/ος στις ευχάριστες ανατροπές του προγράμματος.
- Να χαμηλώνω τον τόνο της φωνής μου.
- Να μην παραφορτώνω το πρόγραμμα δραστηριοτήτων, και λίγη “χαλαρότητα” δεν έβλαψε κανέναν!
- Να χαμογελώ.
- Να χαμογελώ κι άλλο!
- …και ό,τι άλλο μπορεί να σκεφτεί και να προσθέσει ο καθένας για τον εαυτό του!
ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ!!
Αφορμή για το κείμενο αυτό στάθηκε:
