Είμαι μοναδικός!

Να ‘μαι λοιπόν μπροστά στον καθρέφτη

-ας φτιάξω λίγο κι αυτή τη φράντζα που πέφτει!-

οι μεγάλοι λένε πως είμαι μοναδικός,

αν κι εγώ δεν το πιστεύω …γενικώς.

———————————————————–

Χμ! Για να δούμε, έχω ένα κεφάλι καταρχήν,

τίποτα το ιδιαίτερο, όπως είπα και πριν,

με μάτια, μύτη, στόμα, αυτιά και μαλλιά,

…σιγά, αυτά τα θυμάμαι από παλιά!

———————————————————–

Πάμε τώρα και στο σώμα,

τίποτα το μοναδικό ακόμα…

χέρια, πόδια και… λίγη κοιλίτσα…

Για δες εκεί στο πλάι, έχω και μια ελίτσα!

————————————————————

Και λίγο πιο πάνω ένα μικρό σημαδάκι,

το έχω, λέει η μαμά, από μωράκι!

Αυτό, και μια ξανθιά τουφίτσα στα μαλλιά μου,

η γιαγιά τα ονομάζει “τυχερά “μου!

———————————————————–

Βέβαια τώρα που είπα για μαλλιά,

κάτι με βασανίζει από παλιά.

Αυτή η φράντζα, που ποτέ δεν στρώνει,

σαν ένα χέρι μαγικό, διαρκώς να τη σηκώνει!

————————————————————–

Έι! Για στάσου! Για να πλησιάσω λίγο πιο κοντά!

Τα δικά μου μάτια είναι αυτά;

Δεν έχουν μόνο καφέ χρώμα,

έχουν πράσινο ανοιχτό και λίγο γκρι ακόμα!

————————————————————-

Ωραία μάτια, θα ‘λεγε κανείς!

Τη μύτη όμως πιο κάτω, μην τη δεις!

Όταν η αλλεργία μου, την κοκκινίζει,

μύτη κλοόυν σας λέω θυμίζει!

————————————————————

Τώρα που είπα κλόουν, ξέρετε κάτι;

Μ’αυτή τη σκέψη, πέφτω το βράδυ στο κρεβάτι.

Ένας κλόουν θα ήθελα κάποτε να γίνω,

γέλιο, κέφι και χαρά σε όλους σας να δίνω!

————————————————————–

Γι’ αυτό και κάνω γκριμάτσες στην παρέα,

μου αρέσει όλοι να περνάμε ωραία!

Όταν μάλιστα αρχίζω τα αστεία,

τα γέλια μας ακούγονται ως την πλατεία!

——————————————————————

Όμως για στάσου… μήπως αυτό εννοούσε η μαμά μου;

Μήπως μόλις πήρα το μάθημά μου;

Μοιάζω βέβαια πολύ με τους άλλους, δε λέω!

Αλλά ίδιος τελείως, δεν είμαι, στο λέω!

—————————————————————-

Πολλά απ’ όσα περιέγραψα πριν

τα έχω μόνο εγώ, κι αυτό είναι συν!

Αυτά με κάνουν έναν και μοναδικό!!

Έχει δίκιο η μαμά μου, ας μην την αδικώ!

————————————————————–

Πιστέψτε το παιδιά, ο καθένας ξεχωρίζει,

τη δική του πινελιά στον κόσμο χαρίζει.

Κι έτσι ο κόσμος πολύχρωμος μοιάζει,

γι’αυτό και κανένας μας δεν τον αλλάζει!

——————————————————-

(…απλά κοιτάζοντας στον καθρέφτη, λίγο πιο προσεκτικά…)