Το ποίημα της εβδομάδας (Άνοιξη / Καλοκαίρι)

anoijhkalokairiΈνας ωραίος τρόπος  να εντάξουμε την ποίηση στην τάξη του νηπιαγωγείου είναι η δράση με τίτλο «Το ποίημα της εβδομάδας» (Βλ. Το ποίημα της εβδομάδας Φθινόπωρο / Χειμώνας)

Εδώ σας προτείνουμε τα ποιήματα που έχουμε επιλέξει για τη δράση αυτή για τους μήνες της Άνοιξης και του Καλοκαιριού (μόνο τον Ιούνιο για το καλοκαίρι βέβαια, οπότε και σημαίνει η λήξη του σχολικού έτους).

 

ΑΝΟΙΞΗ

ΑΝΟΙΞΗ

ΜΑΡΤΙΟΣ

1) Η μπιζελιά
Κάποιο μπιζελάκι
μ’όνειρα τρελά
ξέφυγε απ’τα χέρια μου,
πήδησε ψηλά.
Τ’άλλα τα μπιζέλια
σκάσανε στα γέλια.

«Κούκου!» μου φωνάζει…
«Ψάξε να με βρεις!
Βρες με αν μπορείς!»
Τρύπωσε στης ξώπορτας
κάποια χαραμάδα,
κι ούτε το ξανάδα.

Η άνοιξη σαν ήρθε,
κι ήρθαν τα πουλιά,
στην πορτούλα φύτρωσε
ξάφνου η μπιζελιά
κι έβγαλε ένα ανθάκι
κι ένα μπιζελάκι!
Ντίνα Χατζηνικολάου

2)Το ευλογημένο καράβι
«Πού πας, καραβάκι, με τέτοιον καιρό;
Σε μάχεται η θάλασσα, δεν τη φοβάσαι;
Άνεμοι σφυρίζουν και πέφτει νερό,
πού πας, καραβάκι, με τέτοιον καιρό;»

«Για χώρα πηγαίνω πολύ μακρινή.
Θα φέξουνε φάροι πολλοί να περάσω.
Βοριάδες, νοτιάδες θα βρω, μα θα φτάσω
με πρίμο αγεράκι, μ’ ακέριο πανί.»

«Κι οι κάβοι αν σου στήσουν τη νύχτα καρτέρι;
Απάνω σου αν πέσει το κύμα θεριό
και πάρει τους ναύτες και τον τιμονιέρη;
Πού πας, καραβάκι, με τέτοιον καιρό;»

«Ψηλά στο εκκλησάκι του βράχου, που ασπρίζει,
για μένα έχουν κάμει κρυφή λειτουργία·
ορθός ο Χριστός το τιμόνι μου αγγίζει,
στην πλώρη μου στέκει η παρθένα Μαρία.»
Ζαχαρίας Παπαντωνίου

3)Η χελιδονοφωλιά
Στο αντικρινό μπαλκόνι
ήρθε ένα χελιδόνι,
για να χτίσει τη φωλιά του
στα παιδιά του, στα πουλιά του.
Και μια μέρα οι εργολάβοι,
που όρθιο σπίτι δεν θα αφήσουν,
το χελιδονομπαλκόνι
ήρθαν να κατεδαφίσουν
κι έκλαιγα η κακομοίρα
του χελιδονιού τη μοίρα,
τη χελιδονοφωλιά του,
τα μικρά του, τα πουλιά του.
Κι έρχεται ο παππούς με πιάνει
και μου δίνει δυο φιλιά,
και τι βλέπω! Μες στα γένια
τη χελιδονοφωλιά.
Γιώργος Μ.Μαρίνος

4) Ο Φακής

Εμπρός, ένα δυο, προσοχή!
Εμένα με λένε Φακή.
Κορμί κορδωμένο,
μουστάκι στριμμένο,
γαλόνια χρυσά και σπαθί.
Χαιρέτα με γη και ουρανέ,
τα μάτια σας όλοι σε με!
Σε κάθε μου βήμα μου κάνουν το σχήμα
κι εγώ δε λυγίζω ποτέ!
Η σάλπιγγα τα-ρα τα-τα.
σπαθί και ντουφέκι χτυπά,
μπαμ μπουμ το κανόνι,
μπουμ μπαμ το τρομπόνι.
Ποιός βγαίνει σε μένα μπροστά;
Γυρεύω παντού τον εχτρό.
Κι ας ειν’ αντρειωμένοι σωρό,
γιγάντοι και δράκοι,
θεριά με φαρμάκι,
καπνός μόλις πρόλαβα εγώ.
Μονάχα ξαφνιάζομαι-ωχού!
τρομάζω απ’ τους ίσκιους-χουχού!
Ένα φύσημα αγέρα,
κι ας είναι και ημέρα,
μου παίρνει κι αντρεία και νου.
Βασίλης Ρώτας

ΑΠΡΙΛΙΟΣ

1) Ο Βοριάς κι ο Ήλιος
Μια μέρα του Απρίλη
ο Βοριάς είπε στον Ήλιο:
«Βλέπεις κείνον το διαβάτη
που τον λένε μπαρμπα – Φίλιο;

Εγώ δύναμαι την κάπα
να του βγάλω, σαν φυσήξω,
γρηγορότερ’ από μένα
και στο χώμα να τη ρίξω».

Και ο Ήλιος με ειρωνεία
του’γνεψε ν’αρχίσει πρώτος,
και φυσήματ΄ ακουστήκαν,
που ετράνταξε ο τόπος.

Ο κυρ Φίλιος απ’ το κρύο
τ΄ απριλιάτικου αέρα
την τυλίχτηκε την κάπα
πιο σφιχτά κείνη τη μέρα.

Μετά έλαμψε ο Ήλιος
κι έριξε ζεστές αχτίνες,
και την κάπα ο διαβάτης
δεν την φόρεσε για μήνες.
Ανδρέας Λαζάρου

2) O KΥΡΙΟΣ ΚΟΥΤΑΛΑΣ ΚΑΙ Η ΚΥΡΙΑ ΠΙΡΟΥΝΑ
Ο κύριος Κουτάλας και η κυρία Πιρούνα
τσακώθηκαν γερά.
Σηκώθηκε ο κύριος Κουτάλας και της είπε
κοροϊδευτικά:
«Πιρούνα, πιρουνάκι,
κατσαρολοκαμάκι
και ασχημοπαπάκι
είσαι για κλάματα!»
Μα απάντησε εκείνη
όλο καλοσύνη:
«Κι’ εσύ είσαι κουταλούλης,
σουπαβουτηχτούλης
και αν σε ακουμπήσω
και σε γκρατσουνήσω
καθόλου ομορφούλης!»
«Καλά του είπες» συμφώνησε
από δίπλα το μαχαίρι
και ο Κουτάλας είδε πως
δεν άντεχε πια αυτός
άλλο νταραβέρι.
Και την Πιρούνα φίλησε
ευγενικά στο χέρι.
(Απόδοση από το γερμανικό ποίημα του Christian Morgenstern: Κορνέλια Φλίτνερ)

3)Κυνηγώ μιαν ηλιαχτίδα
Κυνηγώ μιαν ηλιαχτίδα,
μα δεν πιάνεται θαρρώ!
Μια στο πιάτο μου χορεύει,
μια πηδάει μες στο νερό.

Μια τα μάτια μου θαμπώνει,
πότε πέφτει στην ποδιά μου,
πότε ολόχρυσο ένα φιόγκο
δένει πάνω στα μαλλιά μου…

Κι όπως κάνω να την πιάσω,
πάλι αρχίζει τα παιχνίδια.
Το χεράκι μου γεμίζει
χρυσαφένια δαχτυλίδια!
ΝΤΙΝΑ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ

4)Θέλω να χτίσω ένα σπιτάκι
Θέλω να χτίσω ένα σπιτάκι
στη μοναξιά και στη σιωπή.
Ξέρω μια πράσινη ραχούλα…
Δε θα το χτίσω εκεί.

Ξέρω στη χώρα τη μεγάλη
τον πλούσιο δρόμο τον πλατύ,
με τα παλάτια και τους κήπους…
Δε θα το χτίσω εκεί.

Ξέρω το πρόσχαρο ακρογιάλι,
όλο το κύμα το φιλεί,
κρινόσπαρτη είναι η αμμουδιά του…
Δε θα το χτίσω εκεί.

Ατέλειωτη τραβάει μια στράτα,
σκίζει μία χέρσα απλοχωριά,
σκληρά τη δέρνει το αγριοκαίρι
κι ο λίβας τη χτυπά.

Μια στράτα χιλιοπατημένη,
τον καβαλάρη νηστικό,
τον πεζοδρόμο διψασμένο
θάφτει στον κουρνιαχτό.

Εκεί το σπίτι μου θα χτίσω
με μια βρυσούλα στην αυλή,
πάντα η γωνιά του θα καπνίζει
κι η θύρα του θα ‘ναι ανοιχτή.
ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ

ΜΑΙΟΣ

1) Ο Μάης
Ένα πράσινο βιβλίο
γράφει ο Μάης για παιδιά.
Οι τελείες του είν’κεράσια,
κι είν’οι λέξεις του κλαδιά.

Και το αγέρι το μοιράζει
σε περιβόλια και σ’ αυλές
Σκιές οι εικόνες τρεμουλιάζουν
στις σελίδες τις χρυσές.

Ένα πράσινο βιβλίο
-άνθη, φύλλα κι ευωδιά –
γράφει ο Μάης και ξαναγράφει
για παιδιά.
Ρένα Καρθαίου

2)Βγήκε το παιδί να παίξει
Βγήκε το παιδί να παίξει
με τ’ αστέρια στο μπαλκόνι…
Παίρνει χίλια και τα στρώνει,
τρυφερά όλα τα ενώνει,
φτιάχνει μια μικρούλα λέξη…

…μια λεξούλα αγαπημένη,
μια καρδιά που ΄ναι δεμένη
στη δική του την καρδιά:
Κι είν’ η λέξη αυτή: μαμά!
Αντώνης Δελώνης
(ανέκδοτο)

3) Η πεταλούδα
Έλα πεταλουδίτσα μου, στάσου να σε τσακώσω!
Δε θα σου τσαλακώσω
καθόλου τα φτερά.
Θα σε ταϊζω ζάχαρη, θα σου’χω για σπιτάκι
μεταξωτό κουτάκι, να ζήσεις μια χαρά.

-Για τη δική σου ζάχαρη καθόλου δε με μέλει
των λουλουδιών το μέλι
μ’αρέσει πιο πολύ.
Κι έχω τον κάμπο τον πλατύ, τη χλόη τη δροσάτη
βασιλικό παλάτι,
κοπέλα μου καλή!
Μαρία Σταματέλου

4) Ο ήλιος
Πυρωμένος κατεβαίνει
και γλιστρά στον ουρανό
πάει τη φλόγα του να σβήσει
σε λουτρό θαλασσινό.

Έπειτα φρεσκολουσμένος
άλλους κόσμους θα φωτίσει,
την αυγή, προτού ξυπνήσω,
στην αυλή μου θα γυρίσει.
Ελένη Δραγάση

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

καλοκαιρι

ΙΟΥΝΙΟΣ

1)Ο χορός των φρούτων
Μια φορά κι έναν καιρό
-καλοκαίρι δροσερό –
στήσανε χορό τα φρούτα
με βιολιά και με λαγούτα.

Σύκα, μήλα,καϊσιά,
τούμπες κάνουν στη δροσιά.
Πετροκέρασα, σταφύλια,
τους κουνάνε τα μαντίλια!

Κι απ’τα γέλια τα πολλά
σκάσαν τα μικρά παιδιά!
Κι έπεσαν μικροί, μεγάλοι
στου γλεντιού την παραζάλη!

Τόση τρέλα και χαρά,
δεν ξανά’δα πουθενά!
Γέμισε φωνές τ΄ αγέρι:
«Να μας ζήσεις καλοκαίρι!»
Αντρέας Κωνσταντινίδης

2)Το μυρμήγκι και το περιστέρι
Διψασμένο μυρμηγκάκι,
μια φορά κι έναν καιρό,
καθώς έπινε νεράκι,
πέφτει μες στον ποταμό.
Δεν μπορούσε να βγει έξω
και κινδύνευε πολύ,
μα’τυχε ένα περιστέρι,
που περνούσε, να το δει.

Κόβει φύλλο από το δέντρο,
το πετάει στο νερό,
και απάνω σκαρφαλώνει
το μυρμήγκι το μικρό.

Το νερό τα παρασέρνει
κάπου έξω και τα δυο,
και γλιτώνει το μυρμήγκι
από βέβαιο πνιγμό.

Σαν περάσαν λίγες μέρες
ένας κυνηγός τρανός
είδε το περιστεράκι,
το σημάδεψε ο κακός.

Το μυρμήγκι πάει κοντά του,
στο ποδάρι τον τσιμπά,
και του κυνηγού το βέλος
το πουλάκι δε χτυπά.
Ανδρέας Λαζάρου
3)Το τραγούδι της φαντασίας
Να’χαμε τον ήλιο τόπι
και τη θάλασσα σιρόπι,
παγωτό γλυκό το χίονι
που δεν λιώνει, δεν τελειώνει.

Να’ ναι η λάσπη σοκολάτα,
τα νησιά μπισκότ’αφράτα
και μες στ’ ουρανού το πιάτο
το φεγγάρι μαντολάτο!

Πετάει η φαντασία μας, πετάει
σ’απίθανο μας παίρνει ταξιδάκι,
στην ξενοιασιά και στ’ όνειρο μας πάει
σαν άσπρο συννεφένιο καραβάκι…

Να’ταν τα βουνά παστέλι,
τα ποτάμια από μέλι
οι λιμνούλες μαρμελάδα
κι η βροχή πορτοκαλάδα.

Να’ταν οι αγροί γεμάτοι
πασταφλόρα μυρωδάτη
να’ταν και τα βοτσαλάκια
τραγανά καραμελάκια.

Πετάει η φαντασία μας, πετάει
σ’απίθανο μας παίρνει ταξιδάκι,
στην ξενοιασιά και στ’ όνειρο μας πάει
σαν άσπρο συννεφένιο καραβάκι…
Φώντας Λάδης

4) Το τρελοβάπορο
Βαπόρι στολισμένο βγαίνει στα βουνά
κι αρχίζει τις μανούβρες «βίρα-μάινα»

Την άγκυρα φουντάρει στις κουκουναριές
φορτώνει φρέσκο αέρα κι απ’ τις δυο μεριές

Είναι από μαύρη πέτρα κι είναι απ’ όνειρο
κι έχει λοστρόμο αθώο ναύτη πονηρό

Από τα βάθη φτάνει τους παλιούς καιρούς
βάσανα ξεφορτώνει κι αναστεναγμούς

Έλα Χριστέ και Κύριε λέω κι απορώ
τέτοιο τρελό βαπόρι τρελοβάπορο

Χρόνους μας ταξιδεύει δε βουλιάξαμε
χίλιους καπεταναίους τούς αλλάξαμε

Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε
μπήκαμε μέσ’ στα όλα και περάσαμε

Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα
παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα!
Οδυσσέας Ελύτης

 

Πηγές

Διαδίκτυο:

www.paixnidologos.gr

enakeimenomiaeikona.blogspot.gr

www.elniplex.com

Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, Νέα Ελληνική Λογοτεχνία και πολιτισμός
www.snhell.gr

Εκδόσεις

Ανθολόγιο λογοτεχνικών κειμένων για το νηπιαγωγείο, ΟΕΔΒ.

About Ηρώ Παπαδοπούλου

Αποφοίτησα από την Παιδαγωγική Σχολή (Τμήμα Νηπιαγωγών) του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 1996. Κατάγομαι από τα Ιωάννινα, όπου και εργάστηκα στην ιδιωτική εκπαίδευση από το 1996 έως το 2000. Έκτοτε ζω με την οικογένειά μου στην Κέρκυρα και εργάζομαι σε δημόσιο Νηπιαγωγείο. Μπορείτε να επικοινωνείτε μαζί μου στο: info@meleniro.gr
Bookmark the permalink.

One Comment

  1. μπραβο σας κοριτσια και παλι !!!! ευχαριστουμε για αλλη μια φορα για το πολυτιμο υλικο σας και την πρωτοτυπη ιδεα σας που τα μοιραζεστε μαζι μας !!!!
    να ειστε καλα , αποθηκευεται !!! καλα μπανακια …..ξεκουραστειτε …τουλαχιστον σωματικα…γιατι πνευματικα…δεν μας αφηνουν καλοκαιριατικα…..

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.