“Κι αν θέλεις να ξέρεις, εμένα μου το είπαν: ο Αη Βασίλης δεν υπάρχει! Μου το είπε στο σχολείο ένας μεγάλος…”
Γιατί είχε ανάγκη να πιστεύει μἐχρι τὠρα;
- Ο Αη Βασίλης αποτελεί το μύθο του απόλυτου και χωρίς αντάλλαγμα δώρου. Αυτό το μυθικό πρόσωπο (που εμφανίστηκε στην Ευρώπη στις αρχές του δέκατου ένατου αιώνα), που έχει αναλάβει να μοιράζει δώρα και καραμέλες τη νύχτα της Παραμονής, αντιπροσωπεύει τη μαγική σκέψη.
- Αυτός ο μύθος επιτρέπει στο παιδί να…
…πραγματοποιεί τα πιο τρελά του όνειρα: μια μέρα το χρόνο έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα την επιθυμία του.
…ερεθίζει τη φαντασία του με την προετοιμασία της γιορτής: παραγγελίες, μεγάλα γράμματα, είσοδος από την καμινάδα, έλκηθρο, τάρανδοι.
- Για το γονιό ο μύθος αυτός έχει επίσης κάποιο νόημα. Η παιδική ευπιστία που γεννάει αυτό το θρύλο προκαλεί συγκίνηση. Την ημέρα που το παιδί σας δεν πιστεύει πια σ’αυτόν, ίσως να νιώσετε ένα τσίμπημα στην καρδιά.
Το παιδί κάνει παρατηρήσεις, θέτει διαρκώς ερωτήσεις;
“Κι από πού μπαίνει όταν το σπίτι δεν έχει τζάκι, όπως το δικό μας; Και πώς καταφέρνει να πάει σε όλα τα σπίτια;” Και λοιπά…
Το παιδί και επίσημα πια αμφισβητεί την ύπαρξη του Αη Βασίλη! Είναι έτοιμο να μπει στον κόσμο των μεγάλων! Μπορείτε να είστε περήφανοι για το παιδί σας!
- Σε μια πρώτη φάση, αφήστε το ίδιο να αποφασίσει αν είναι έτοιμο να ακούσει την αλήθεια. Κάθε παιδί διανύει, πράγματι, μια φάση όπου “ξέρει” την αλήθεια χωρίς ταυτόχρονα να έχει διάθεση να πάψει να πιστεύει. Απαντήστε στις ερωτήσεις του θέτοντάς του κι εσείς μια ερώτηση: “Κι εσύ τί πιστεύεις;”. Ανάλογα με την απάντησή του, θα καταλάβετε αν είναι έτοιμο ν΄ακούσει την αλήθεια:
- Κόβει απότομα τη συζήτηση και πηγαίνει στο δωμάτιό του να παίξει; Ή αλλάζει απότομα θέμα συζήτησης; Σ΄αυτή την περίπτωση, είναι ανώφελο να επιμείνετε. Σεβαστείτε αυτή τη φάση ωρίμανσης.
- Θέτει όλο και πιο πολλές ερωτησεις και θέλει να μάθει την αλήθεια. Ομολογήστε: “Ε λοιπόν, ναι, στην πραγματικότητα, ο Αη Βασίλης δεν υπάρχει”. Αλλά εκφράστε του αμέσως μετά την περηφάνια σας: “Κατάλαβες πως είναι απλώς ένα παραμύθι. Είμαστε περήφανοι για σένα, μεγάλωσες”. Και εν ανάγκη προσθέστε: “Τί νομίζεις για τη μικρή σου αδερφή; Εκείνη είναι ακόμα μικρή. Μπορεί να πιστεύει ακόμα, έτσι δεν είναι;”
- Είναι αναστατωμένο, λυπημένο, σας καταλογίζει πως του είπατε ψέματα; Ίσως να τροφοδοτήσατε αυτή την πίστη του παραπάνω από όσο έπρεπε. Πείτε του: “Άκουσέ με. Ο Αη Βασίλης υπάρχει για όλα τα παιδιά του κόσμου, σε όλες τις χώρες. Κι όπως συμβαίνει και με όλους τους γονείς του κόσμου, μας ευχαριστούσε να σου λέμε αυτή την ιστορία. Η ιστορία του Αη Βασίλη είναι σαν τα παραμύθια με τις νεραϊδες που σου λέμε το βράδυ πριν κοιμηθείς”
Καθησυχάστε το: “Τώρα, ξέρεις πως τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή των παιδιών και των γονιών. Κι ακόμα κι αν δεν πιστεύεις πια όπως παλιά, θα συνεχίσουμε να τη γιορτάζουμε κάθε χρόνο, την ίδια μέρα. Και θα υπάρχουν πάντα δώρα για όλους”.
Το παιδί σας δεν έχει κάνει ποτέ την παραμικρή ερώτηση. Μέχρι πότε μπορείτε να το αφήνετε να πιστεύει σ’αυτό το μύθο;
Σας φαίνεται ίσως σκληρό, αλλά δεν πρέπει να συνεχίσει να πιστεύει στον Αη Βασίλη μετά την Α’ Δημοτικού. Στη διάρκεια αυτής της σχολικής χρονιάς αυτή η πίστη, κανονικά, θα πάψει να υπάρχει.
- Γιατί να του πείτε την αλήθεια;
- Για να το βοηθήσετε να νιώσει μεγάλο και υπέυθυνο για τον εαυτό του. Δεν μπορούμε να ζητάμε από ένα παιδί να μεγαλώσει, να αναλάβει σχολικές ευθύνες, ν’αναπτύξει διανοητική περιέργεια και παράλληλα να το εγκλωβίζουμε σε παιδιάστικες αυταπάτες. Οι ανάγκες του παιδιού εξελίσσονται. Άλλωστε, αν τα παιδιά συνεχίσουν να πιστεύουν μετά την Α’ Δημοτικού, αυτό συμβαίνει συχνά επειδή θέλουν να ικανοποιήσουν την επιθυμία των γονέων τους, που κάνουν τα πάντα για να διατηρήσουν αυτή την αυταπάτη.
- Για να μην το ωθείτε να λέει ψέματα και να εξαπατά. Η διατήρησ της αυταπάτης για πολύ καιρό ενθαρρύνει το παιδί να προσαρμόζει, όπως του αρέσει, την πραγματικότητα. Και το ωθεί να αναπτύξει τη σδυσπιστία του απέναντι στον ενήλικο.
- Πώς να του πείτε την αλήθεια;
Δεν πρέπει να του “πετάξετε” απότομα την αλήθεια. Προσπαθήστε καλύτερα σιγά σιγά, να το κάνετε να συνειδητοποιήσει την πραγματικότητα. Διαβάστε του καποιες ιστορίες. Κάντε του ερωτήσεις: “Εσύ τί πιστεύεις γι’ αυτόν τον κύριο που έρχεται από την καμινάδα;…” Πολύ σύντομα το παιδί σας θα σας ρωτήσει κι αυτό με τη σειρά του και/ή θα σας δηλώσει πως δεν πιστεύει πια σ’αυτόν. Θα παρατηρήσετε λοιπόν πόσο περήφανο νιώθει που μεγάλωσε και που μοιράζεται το μυστικό των μεγάλων.
(Πηγή: Μικρά προβλήματα, μεγάλα βάσανα για γονείς παιδιών έως 7 ετών, Κριστίν Μπρυνέ – Ανν Σεσίλ Σαρφατί, εκδ. Πατάκη)
…βέβαια αν ένα μικρό χεράκι σας αφήσει διακριτικά δίπλα σας ένα σημείωμα, όπως αυτό που ακολουθεί, τότε ανήκετε στην κατηγορία εκείνων, που θα τους απασχολήσει το θέμα μάλλον…την επόμενη χρονιά!!
Καλή Χρονιά!
